Struktura nagiego ogrodu.

Zanim zima przysłoni otoczenie białym puchem, mamy możliwość obserwować strukturę nagiego ogrodu. Zdarza się, że nasz kawałek zieleni, piękny i bujny od wiosny do jesieni, traci swój wyraz o tej porze roku.  Z tego powodu właściciele ogrodów skarżą się i proszą mnie o radę, jak poprawić zimowy wygląd ich otoczenia.  Jest kilka dobrych, ogrodniczych praktyk, dzięki którym możemy tworzyć piękną i cieszącą nas strukturę ogrodu – najważniejszy element jego zimowego wyglądu.

Bardzo ważna w tym aspekcie aranżacji ogrodów jest kwestia utrzymania rytmu w widoku, czyli zastosowanie wyrazistych zimą elementów w powtarzających się odstępach.  To zadanie dobrze spełniają niewysokie obwódki bukszpanowe, berberysowe, z ligustru, lawendy lub szałwii, wykorzystane jako krótkie linie powtórzone w wielu miejscach w ogrodzie. Spełniają swą rolę nawet w okresie bezlistnym, stanowią bowiem wyraźne bryły. Obwódka taka może wytyczać krawędzie rabaty latem zapełnionej kwiatami, może też podkreślać przebieg meandrującej w ogrodzie ścieżki. Warto poprowadzić te kreski rozmyślnie, biorąc pod rozwagę to, z jakich miejsc obserwujemy ogród zimą. Stworzenie rytmicznych powtórzeń umożliwia również sadzenie w kilku miejscach roślin o wyrazistej zimowej sylwetce. Wielu ogrodników z powodzeniem wykorzystuje do tego celu iglaste kule szczepione na pniu – odmiany żywotników Thuja, cyprysików Chamaecyparis czy jałowców Juniperus.  Doskonale spełniają one zimowe zadanie, latem znikając z pierwszego planu.

Warto zwrócić uwagę na odmiany drzew liściastych o pięknej, bezlistnej sylwetce. Polecam kilka sprawdzonych roślin, nadających się do ogrodów przydomowych.

Drugim wartym promowania sposobem na poprawienie zimowego wyglądu ogrodu, jest wprowadzanie w nasadzeniach roślin o wyjątkowo wybarwiających się pędach. Dzięki corocznemu silnemu cięciu lub ogławianiu w okresie lata uzyskujemy niesamowite barwy pędów jednorocznych u wierzb –kolory cynowe i pomarańczowe, dereni – u derenia białego Cornus alba pędy czerwone i koralowe, u derenia rozłogowego Cornus sericea – zielone i oliwkowe, u złotlinów japońskich Kerria japonica – kolor świeżej limonki.

W tym wypadku również kluczowe jest zadbanie o rytm, a więc powtarzanie okazów i sytuowanie ich we właściwych dla zimowego podglądania miejscach.